Człowiek w poszukiwaniu sensu Viktora E。 Frankla to jedna z najbardziej wpływowych książek w literaturze psychiatrycznej od czasu Freuda。 Zaczyna się od długiego, suchego i głęboko poruszającego osobistego eseju o pięcioletnim pobycie Frankla w Auschwitz i innych obozach koncentracyjnych i jego wysiłkach w tym czasie, by znaleźć powody do życia。 Druga część książki opisuje metody psychoterapeutyczne, które Frankl opracował jako pierwszy na bazie swoich doświadczeń z obozów。 Freud uważał, że życiem człowieka rządzi popęd seksualny i pokusy。 Frankl z kolei wierzy, że najgłębszym popędem człowieka jest poszukiwanie sensu i celu。 Logoterapia Frankla zatem bardziej przystaje do zachodnich religii niż freudeowskiej psychoterapii。